Zaskoczenie ;3

Zostałam dziś pozytywnie zaskoczona :) Jeden komentarz przypomniał mi, że ten blog istnieje :) Żałuję, że przestałam pisać, bo sprawiało mi to ogromną radość. Ku mojemu zaskoczeniu jeszcze ktoś na to wchodzi :D Może do tego wrócę :D

Piszcze w komentarzach czy byście chciały lub chcielibyście, choć wątpię, że jakikolwiek osobnik płci męskiej to czytał XD

Serdecznie pozdrawiam :**** <3 XOXO :P

Scenariusz z Kai'em

  Czekał cię bardzo ważny sprawdzian, więc miałaś bardzo dużo nauki. Wiedziałaś, że w domu nie będziesz miała spokoju, bo zawsze ktoś będzie coś od ciebie chciał. Postanowiłaś zabrać potrzebne książki i pójść pouczyć się do parku.

 Usiadłaś na ławce i wzięłaś się do roboty.  Z uwagą czytałaś podręcznik i robiłaś notatki na kolorowych karteczkach.

-Można? – usłyszałaś nad sobą głos. Podniosłaś wzrok. Przed tobą stał chłopak i uśmiechał się wesoło.

-Jasne – powiedziałaś i poprzesuwałaś leżące koło ciebie książki i torbę, żeby mógł usiąść.  Chłopak usadowił się koło ciebie, a ty zaczęłaś się zastanawiać czemu. Wróciłaś do nauki. Zapełniając informacjami kolejną kolorową karteczkę zauważyłaś, że cały czas ci się przygląda. Popatrzyłaś na niego pytająco. Chłopak trochę się speszył, ale nie odwrócił wzroku.

-Coś się stało? – spytałaś przerywając pisanie.

-Nie, tylko się zastanawiam…- zaśmiał się.- To fajny pomysł żeby uczyć się w parku.

-Dziękuję – powiedziałaś.

-Może i ja zacznę tak robić. – dalej się na ciebie patrzył.

-Spoko -  sięgnęłaś po podręcznik – Wybacz, ale nie mam za bardzo czasu na pogawędki.

-Przepraszam. Ostatnie co bym chciał to ci przeszkadzać. – powiedział i zaczął w ciszy przyglądać się drzewom. Gdy postawiłaś ostatnią kropkę z zadowoleniem zaczęłaś pakować rzeczy do torby.

-Jak masz na imię?- spytał chłopak, o którym zupełnie zapomniałaś, bo siedział tak cichutko.

-*twoje imię*, a ty? – zapytałaś.

-Kai – odparł uśmiechając się. Miałaś o coś spytać, ale zadzwoniła twoja komórka. To twoja przyjaciółka zapraszała cię do siebie.

-Wybacz, ale muszę już iść. Miło było cię poznać, Kai. – uśmiechnęłaś się i wstałaś zabierając torbę.

-Mam nadzieje, że się jeszcze kiedyś spotkamy – rzucił za tobą.

Następnego dnia stwierdziłaś, że znów pójdziesz do parku. Po cichu liczyłaś też na to, że może znowu spotkasz Kai’a.  Nie pomyliłaś się. Gdy dotarłaś już do ławki, na której siedziałaś dzień wcześniej zobaczyłaś torbę, a kawałek dalej chłopaka, który dla zabicia czasu chodził tam i z powrotem po krawężniku tak żeby z niego nie spaść. Zaskoczyło cię to, że na ciebie czekał, ale cieszyłaś się.

-Cześć – krzyknął Kai, gdy tylko cię zobaczył. Podszedł do ławki i zabrał torbę żeby zrobić ci miejsce.

-Hej – uśmiechnęłaś się do niego.

-Pomyślałem, że może pouczymy się razem? Jeśli nie masz nic przeciwko.

-Jasne to świetny pomysł- powiedziałaś. Usiedliście po turecku na przeciw siebie. Wyciągnęłaś książki z torby i położyłaś je sobie na kolanach. Zamiast je otworzyć zaczęłaś się przyglądać chłopakowi.

-Co? – zapytał ze śmiechem, gdy zauważył, że się na niego patrzysz.

-Skąd wiedziałeś, że tu przyjdę?

-Nie wiedziałem.- odpowiedział ze śmiechem- Miałem nadzieje, że przyjdziesz. No i się udało ponownie cię spotkać.

- W sumie też miałam nadzieje, że cię spotkam – powiedziałaś zanim zdążyłaś ugryźć się w język. Szybko spuściłaś wzrok na podręcznik  i zaczęłaś go nerwowo przeglądać.

-Naprawdę? – zapytał z lekkim niedowierzaniem. Pokiwałaś głową, udając, że czytasz. Gdy chłopak również zaczął przeglądać książki zerknęłaś na niego i zobaczyłaś jak zadowolony uśmiecha się pod nosem. Uczyliście się, a później długo rozmawialiście. I tak codziennie po szkole chodziłaś do parku, żeby się z nim spotkać. Gdy nadeszła sobota byłaś zawiedziona. Nie pomyślałaś, żeby umówić się z nim mimo braku nauki. Mimo wszystko postanowiłaś pójść do parku.  Gdy dotarłaś do waszej ławki nikogo nie zastałaś. Byłaś zawiedziona. Usiadłaś na ławce i zaczęłaś wspominać spędzony z nim czas. Gdy przypominałaś sobie opowiedzianą przez niego historię zaczęłaś się śmiać.

-Z czego się śmiejesz? – usłyszałaś głos za swoimi, podczas gdy czyjeś ręce zakryły ci oczy. Złapałaś Kai’a za ręce i zadarłaś głowę do góry, żeby na niego spojrzeć.

-Już myślałam, że nie przyjdziesz – powiedziałaś.

-Ja? Nie przyjdę? Oszalałaś.-  powiedział ze śmiechem. – Jak mógłbym nie przyjść?

Zaśmiałaś się i poczekałaś aż usiądzie koło ciebie.

-Tak sobie pomyślałem, że może spędzimy dzisiejszy dzień jakoś inaczej.

Zgodziłaś się. Spędziliście wspaniały dzień. 

Wieczorem odprowadził cię do domu.

Zanim przekroczyłaś próg złapał cię za ręce. Patrzyłaś mu w oczy. Nachylił się i cię pocałował.

-Dostanę numer swojej dziewczyny? – zapytał ze śmiechem. Przyglądałaś  się mu uważnie w milczeniu. Na jego twarzy pojawiła się niepewność.

-Ja, pomyślałem… - odwrócił wzrok.

-Dostaniesz! – krzyknęłaś ze śmiechem i zarzuciłaś mu ręce na szyje.

Scenariusz z Kang'iem

 Rozstałaś się ostatnio z chłopakiem. Postanowiłaś zadzwonić do swoich przyjaciół, żeby się trochę rozerwać i przestać o tym myśleć. Poszliście do parku, kupując po drodze żelki.

- No i jak tam, kochana? – zapytała twoja przyjaciółka gdy usiedliście na ławce.

-Bywało lepiej- powiedziałaś wymuszając uśmiech.

- Dawno nie wychodziliśmy w trójkę, coś się stało z *imię twojego byłego*? –spytała niczego nieświadoma.

- Wczoraj się rozstaliśmy – powiedziałaś łamiącym się głosem. Kang słysząc to zaczął się krztusić żelką.

- W porządku Kang?- spytałyście się go.

- Tak, jasne- powiedział przełykając.

- Ja się trzymasz? – zapytała twoja przyjaciółka skupiając uwagę  z powrotem na tobie.

-Musimy o tym rozmawiać? Dlatego chciałam z wami pójść, żeby przestać o tym myśleć.

- No jasne. Rozumiemy. –powiedział Kang – Może w takim razie zróbmy coś ciekawszego – zaproponował.

-Co na przykład? – spytała *imię przyjaciółki*.

-Na przykład chodźmy do jakiegoś klubu. Potańczymy. Co wy na to? – spytał zadowolony ze swojego pomysłu.

- Sama nie wiem…

-Kang, to genialny pomysł! – przerwała ci *imię przyjaciółki* - Nie daj się prosić. Chodź poznasz kogoś nowego.

-Taaa…- burknął Kang. Zdziwiło cię jego zachowanie i miałaś coś powiedzieć, ale *imię przyjaciółki* znów zaczęła mówić.

-To idziemy się przygotować na imprezkę! Pożyczę ci szałową sukienkę.

- Dobra to spotkamy się o szóstej – powiedział Kang- Do zobaczenia – ucałował was obie w policzki i poszedł do domu. Wy też ruszyłyście do domu *imię przyjaciółki*.

 *imię przyjaciółki* tak jak obiecała pożyczyła ci świetną sukienkę. Gotowe poszłyście spotkać się z Kang’iem.  Zobaczył was już z daleka  i pomachał do was.

- Ślicznie wyglądasz – powiedział do ciebie gdy stałyście już koło niego. – Ty też *imię przyjaciółki* - rzucił ze śmiechem, gdy ta posłała mu zdziwione spojrzenie.

-No to co idziemy? – spytałaś żeby przerwać tę dziwną atmosferę.

-Jasne, chodźmy.

 Weszliście do klubu. Nie zastanawiając się długo ruszyliście na parkiet i już po chwili tańczyliście w tłumie ludzi.

- Muszę już spadać- krzyknęła ci koło ucha *imię przyjaciółki*

- Jak to? Przecież nie ma nawet dziewiątej -  odkrzyknęłaś, bo muzyka grała bardzo głośno.

- Obiecałam mamie. Nie chce mieć problemów. On się tobą zajmie – wskazał na  Kang’a. Cmoknęła cię w policzek i ruszyła w stronę wyjścia.

-Gdzie ona idzie? – zapytał Kang widząc jak dziewczyna wychodzi.

-Musi już iść do domu- krzyknęłaś .

- Aha – odparł krótko, uśmiechnął się szeroko i złapał za cię rękę. Pociągnął cię na środek parkietu i zaczęliście tańczyć. Cieszyłaś się, że Kang z tobą został.

 Tańczyliście już długo, gdy usłyszałaś imię Kang’a za jego plecami. Chłopak odwrócił się do kogoś.

Był to twój były chłopak. Zła z takiego obrotu sprawy ruszyłaś do wyjścia. Ta sytuacja całkowicie popsuła ci humor. Gdy byłaś już na ulicy zobaczyłaś, że oboje wybiegli za tobą.

-Muszę z tobą porozmawiać- powiedział *imię byłego*.

-Ale ja nie chcę z tobą o niczym rozmawiać – powiedziałaś.

-No proszę, jedna, krótka rozmowa – prosił.

- Nie- powiedziałaś i ruszyłaś ulicą, ale *imię byłego* złapał cię za rękę i zatrzymał.

-Daj jej spokój- powiedział Kang i stanął pomiędzy tobą a chłopakiem.

-A ty co? Obrońca się znalazł? – krzyknął do niego *imię byłego* i zaczął go szarpać – Daj mi pogadać z moją dziewczyną!

- Z tego co wiem już nie jesteście razem. – powiedział Kang i odepchnął go na tyle mocno, że upadł – Zostaw ją.- odwrócił się do ciebie.

- Chodźmy do domu – powiedziałaś. Ruszyliście ulicą w ciszy. Cała się trzęsłaś z emocji.

-Zimno ci? – zapytał Kang.

-Nie, nie. To z nerwów. – uśmiechnęłaś się słabo. Chłopak nie zważając na twoje protesty ściągnął swoją marynarkę i zarzucił ci na plecy.

- Dziękuję za to- wskazałaś na ubranie- i za to co się stało przed klubem.

-Nie ma za co – uśmiechnął się i szedł dalej wpatrując się w buty.

-Kang? – popatrzyłaś na niego podejrzliwie.

-Tak?

-Co się z Tobą dzieje? Ostatnio dziwnie się zachowujesz.

-Wydaje ci się – powiedział nawet na ciebie nie patrząc.

-Aha.

Zatrzymał się. Ty także przystanęłaś nie wiedząc co zrobić. Patrzyłaś na niego i czekałaś na jego reakcje. Popatrzył na ciebie i podszedł blisko.

- Ja.. –powiedział dalej patrząc w ziemię – Ja..

Patrzyłaś w jego ciemne oczy i czekałaś aż dokończy, ale tego nie zrobił. Zamiast tego ujął twoją twarz w dłonie i czule cię pocałował. Gdy odsunął się patrzyłaś na niego szeroko otwartymi oczami. Spuścił wzrok.

-Przepraszam, ja nie powinienem był…- przytuliłaś go mocno.

- W porządku, Kang.- uniosłaś głowę i uśmiechnęłaś się do niego. Patrzyłaś mu w oczy. Tym razem to ty go pocałowałaś.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę –powiedział nie wypuszczając cię z objęć. Patrzyłaś na niego pytająco.

-Tak się bałem ci o tym powiedzieć. Poza tym byłaś z *imię byłego*, a mnie traktowałaś zawsze jak kolegę.

-Jak przyjaciela- poprawiłaś go – Jesteś moim najlepszym przyjacielem.

- Czyli nic się nie zmienia? Dalej jesteśmy tylko przyjaciółmi? – zapytał przerażony.

- Nie, jesteśmy parą – powiedziałaś  ze śmiechem i pocałowałaś go czule. 

Scenariusz z Naokim

   Od jakiegoś czasu podobał Ci się chłopak, bałaś się do niego napisać, uważałaś, że to za wysoki 'level' dla Ciebie. Wszystko powiedziałaś Waszej wspólnej koleżance, która twierdziła, że to normalny chłopak.
  On traktował ją jak siostrę, byli prawdziwymi przyjaciółmi. Bardzo chciałaś z nim porozmawiać ale bałaś się, że on Cię wyśmieje.
   Twoja koleżanka miała plan, by dodać go do Waszej konwersacji, Ty nie chciałaś, nie wiedziałabyś co powiedzieć.
   Dzień później jak zwykle weszłaś na skype i zaczęłaś rozmawiać ze swoją przyjaciółką nagle pojawił się komunikat '*Imię koleżanki* dodała Naoki'ego do konwersacji'.
   Zamarłaś nie wiedziałaś co powiedzieć..

Wiadomość z czatu:

Naoki: Hej *Twoje imię* :) 
Ty: Hej :O 
Kol.: Widzisz masz swojego Naokiego xDDD
Ty: Marzę o tym, żeby Cię zabić *Imię koleżanki* ! 
Naoki: Pomogę Ci! Masz powód czy po prostu chcesz? :P
Ty: Mam powód, a tak w ogóle to miło mi Cię poznać Naoki :) 
Naoki: Mi tak samo *Twoje imię* ^^
Kol.: Za co chcecie mnie zabić? ;_;
Ty: Ty już dobrze wiesz! A Naoki po prostu chce xD
Kol.: Widzisz?! To okrutny idiota! xD
Ty: Hahaha, nie :P
Naoki: Heheh ♥ xD
Kol: Naoki! Wyjdź z tej konwersacji!
Naoki: A co jeśli nie chcę? :D
Ty: :O
Po jakimś czasie nie wiedziałaś co pisać, zaczęli na siebie krzyczeć, postanowiłaś iść.
Ty: Papa, muszę iść.
Naoki: Papa 

(dałaś czat na niewidoczny)

Chwilę później.

Zobaczyłaś, że oni coś jeszcze piszą
Naoki: Woah! Powinienem ja dodać do znajomych *Imię koleżanki*? Myślisz, że zaakceptuje?
Kol.: Yeah! Dodaj ją! xD
Naoki: Ok, już.
Ty: :O
Naoki: hahaha xDDD

Zaakceptowałaś jego zaproszenie
Naoki: Hah, wiedziałem, że nie poszłaś! xD
Ty: Przepraszam ale zaskoczyliście mnie! :O 
Naoki: NIE MUSISZ BYĆ NIEŚMIAŁA! Nie gryzę ani nic podobnego :P 
Ty: Ok xD
Naoki: Więc zamierzasz ją zabić, tak? Ona wszystko mi powiedziała :P Twoja tapeta itd xD
Ty: <facepalm> :O 
Naoki: Hahahha xD
Ty: Tak bardzo pragnę ją zabić :P
Naoki: :D Hahahah, wiem, że kochasz moje cosplay'e :P 
Ty: Hahahah, są świetne :) 
Rozmawialiście całkiem długo, Naoki okazał się bardzo sympatyczny, lubił te same zespoły, a nawet piosenki jak Ty.

Po Waszej rozmowie dowiedziałaś się od swojej koleżanki, że to Naoki wymyślił, żeby ona dodała go do Waszej rozmowy, to bardzo Cię zdziwiło, ale jednocześnie ucieszyło. 
Potem było coraz więcej rozmów z Naokim - zostaliście dobrymi przyjaciółmi. 

Scenariusz z Blue ♥

Był upalny dzień. Byłaś na plaży wraz z młodszą siostrą. Przypatrywałaś się morzu, grzejąc się na słońcu. Po chwili zauważyłaś, że straciłaś z oczu małą. Zaczęłaś się rozglądać po plaży w poszukiwaniu jej. Z ulgą odkryłaś, że jest kilka metrów od ciebie i rozmawia z jakimś chłopakiem. Gdy zauważyła, że na nich patrzysz wskazał w twoim kierunku, a siostra od razu do ciebie podbiegła.
Mała: Źgubiłaś mnie! – krzyknęła z wyrzutem, ale już po chwili z radością pokazywała ci znalezione na plaży muszelki.- Popać cio źnalaś Blue.
Popatrzyłaś na chłopaka i zmierzyłaś go wzrokiem.
Ty: To nie ładnie zaczepiać tak małe dziewczynki – powiedziałaś.
Blue: Przepraszam, powiedziała mi, że się zgubiła. – odparł lekko zestresowany.
Widząc jego skruszoną minę chciałaś coś powiedzieć, ale przerwała ci siostra.
Mała: Źbudujmy ziamek!
Ty: Dobra! – powiedziałaś widząc jej radość.
Mała: Ty teś! – krzyknęła do Blue gdy nie usiadł od razu obok was na piasku i już po chwili we trójkę budowaliście olbrzymi zamek z piasku.
Mała: A w tym ziamku mieśka ślićna ksieźnićka! – krzyknęła dziewczynka, układając muszelki na murach.
Blue: Tak śliczna jak twoja siostra? – zapytał chłopak małej, z uśmiechem ci się przyglądając. Poczułaś, że się rumienisz

Jeszcze długo ozdabialiście zamek, słuchając historii małej o tobie jako ślicznej księżniczce i dzielnym rycerzu – Blue, który ją ratuje przed złym smokiem.
Gdy zamek był już gotowy, słońce zachodziło. Siedzieliście na piasku patrząc na zachodzące słońce, a wasze ramiona lekko się stykały. Popatrzyłaś na Blue i się uśmiechnęłaś ciesząc się, że dzięki siostrze go poznałaś. Chłopak zauważył, że mu się przyglądasz i lekko się zarumienił, ale po chwili odwzajemnił uśmiech.
Po urokliwym zachodzie słońca uznałaś, że czas do domu. Blue zaproponował, że was odprowadzi. Mała marudziła, że bolą ją nóżki, więc wziął ją na barana. Przez całą drogę do domu rozmawialiście. Blue potrafił cię rozśmieszyć do łez.
Blue: Spotkamy się jutro na plaży?
Ty: Jasne. – powiedziałaś uśmiechając się do niego.
Mała: Hurraaa! – zaczęliście się śmiać na ten okrzyk radości.

Scenariusz z Zelo

Była 3 w nocy, leżałaś w łóżku i myślałaś tylko o swoim ukochanym, Zelo to była miłość twojego życia. Strasznie za nim tęskniłaś, bo musiał wyjechać z zespołem na koncert. Tego dnia nie mogłaś zasnąć, zastanawiałaś się co teraz robi, czy o tobie myśli...
Nagle usłyszałaś, że ktoś śpiewa, wstałaś i spojrzałaś przez okno, to co zobaczyłaś ogromnie cię zaskoczyło. Przed Twoim oknem stał Zelo, który ułożył z czerwonych świeczek serduszko. Do oczu napłynęły ci łzy, byłaś taka szczęśliwa.
Zelo: Kochanie, myślałaś, że zapomnę o naszej rocznicy?
Ty: Skarbie, pamiętałeś. Jaka cudowna niespodzianka.
Zelo: Jak mógłbym zapomnieć o rocznicy najwspanialszego zdarzenia jakie kiedykolwiek mnie spotkało?
Ty: Jesteś taki kochany, tak się napracowałeś.
Zelo: *Twoje imię* to nie koniec niespodzianek. (uśmiechnął się)
W tym momencie pobiegł do twojego mieszkania, otworzyłaś mu, zaczęliście się całować, nie mogłaś opanować swojego szczęścia, po kilku minutach twój ukochany przestał, popatrzyłaś się na niego. Zelo uklęknął, i w wyciągniętej dłoni swojego chłopaka zobaczyłaś pierścionek, nie wiedziałaś co powiedzieć...
Zelo: *Twoje imię*, tak bardzo cię kocham, nie mogę żyć ani jednego dnia dłużej bez ciebie. Czy zechciałabyś uczynić mnie najszczęśliwszym chłopakiem na świecie i zostać moją żoną? 
Ty: *przytuliłaś się do niego* Tak! Tak bardzo Cię kocham, jesteś miłością mojego życia! 
Zelo włożył na twój palec piękny pierścionek i powiedział: od dziś nic nas nie rozłączy. ♥

Scenariusz z Won'em 2

Był ciepły dzień. Ubrana w zwiewną sukienkę biegłaś ulicą. Byłaś mocno spóźniona. Twoja przyjaciółka prosiła cię, żebyś przyniosła jej kilka zeszytów, bo była chora. Przyciskając notesy do piersi przeciskałaś się między ludźmi. 
Nagle wpadłaś na kogoś i oboje wylądowaliście na ziemi.
Chłopak: Nic ci nie jest? – zapytał ktoś.
Podniosłaś i zobaczyłaś przystojnego chłopaka, na którego twarzy malowało się zakłopotanie. Wyciągał do ciebie rękę, żeby pomóc ci wstać.
Ty: Nic – podałaś mu rękę i pozwoliłaś podciągnąć się do góry –Strasznie cię przepraszam.
Chłopak: Nic się nie stało – uśmiechnął się i pomógł pozbierać zeszyty.
Ty: Ojej, twoja gitara, mam nadzieje, że wszystko z nią w porządku.
Chłopak: Z pewnością – powiedział i uśmiechnął się szeroko. W tym momencie zadzwoniła twoja komórka
i przypomniałaś sobie, że czeka na ciebie przyjaciółka.
Ty: Musze już iść. Jeszcze raz przepraszam – uśmiechnęłaś się i pobiegłaś dalej.
Chłopak: Poczekaj! – krzyknął za tobą – Jak masz na imię?!
Odwróciłaś się, żeby krzyknąć odpowiedź, ale zniknął w tłumie ludzi.
******
Opowiedziałaś przyjaciółce całe zdarzenie, a ona strasznie żałowała, że to nie jej przytrafiła się taka sytuacja.
Ona: Musisz go jakoś odnaleźć.
Ty: Niby jak mam to zrobić?
Ona: A może by tak… - przerwał jej telefon. Odebrała i przez dłuższą chwilę w skupieniu słuchała.
Ona: Nie – powiedziała – ale znam tę osobę – uśmiechnęła się i podała ci telefon.
Głos: Cześć – odezwał się głos w słuchawce.
Ty: -Hej. Z kim rozmawiam?
Głos: Tu Won. Wpadliśmy dzisiaj na siebie. Zgubiłaś zeszyt i bardzo chciałbym ci go oddać.
Ty: To miłe z twojej strony.
Won: Spotkajmy się koło fontanny za godzinę, dobrze?
Ty: Jasne. Do zobaczenia.
Już miałaś się rozłączyć, ale odezwał się jeszcze:
Won: Poczekaj. Jak masz na imię?
Ty: *Twoje imię*
Won: W takim razie do zobaczenia *Twoje imię*
Rozłączyłaś się i podałaś komórkę przyjaciółce.
Ona: I co?
Ty: Zgubiłam zeszyt. Won chce mi go oddać. Jesteśmy umówieni koło fontanny za godzinę – powiedziałaś
z uśmiechem.
Ona: Faktycznie, nie przyniosłaś mi matmy – powiedziała przeglądając przyniesione przez ciebie zeszyty- Ej! Czy to nie tam zapisałam ci mój nowy numer?
Ty: Ach, no tak. To stąd go miał. –zaśmiałaś się.
*****
Gdy przyszłaś na umówione miejsce, Won już czekał. Siedział na brzegu fontanny, a obok niego oparta była gitara.
Ty: Cześć. Długo czekasz?
Won: Nie, przyszedłem wcześniej – uśmiechnął się.
Z pokrowca na gitarę wyciągnął twój zeszyt i podał ci go.
Ty: Twoja gitara przeżyła? – wskazałaś ręką na instrument.
Won: Pewnie – zaśmiał się – Chcesz to możesz się sama przekonać.
Wskazał ci miejsce obok siebie i zaczął wyciągać gitarę. Usiadłaś. Won zaczął grać.
Z podziwem patrzyłaś jak jego długie palce szarpią struny. Miałaś wrażenie, że cała ulica umilkła, a on gra tylko dla ciebie. Gdy skończył zauważyłaś, że cały czas ci się przyglądał.
Ty: Wow, to było niesamowite.
Chłopak słysząc komplement lekko się zarumienił i podrapał się po głowie.
Won: Dziękuję – zaśmiał się radośnie
Ty: Zagrasz mi coś jeszcze? – popatrzyłaś na niego prosząco.
Won: Z rozkoszą. – zaśmiał się i już po chwili grał kolejną melodie. Tym razem również śpiewał. Byłaś oczarowana jego talentem i nawet nie zauważyłaś, że zrobił się wieczór.
Won odprowadził cię do domu. Zanim przekroczyłaś próg złapał cię za rękę.
Won: Spotkamy się jutro? – zapytał patrząc na ciebie tak błagalnie, że nie mogłaś mu odmówić.
Ty: Z przyjemnością. – uśmiechnęłaś się.
Won: W takim razie przyjdę tu jutro – pocałował cię w policzek – Do zobaczenia *Twoje imię*.
Ty: Pa.
Weszłaś do domu i pomachałaś mu przez okno. Gdy weszłaś do swojego pokoju zauważyłaś, że nadal stoi przed twoim domem. Zobaczył cię, więc posłał ci ostatni, radosny uśmiech i zadowolony z siebie poszedł ulicą do domu.