Scenariusz z Kang'iem

 Rozstałaś się ostatnio z chłopakiem. Postanowiłaś zadzwonić do swoich przyjaciół, żeby się trochę rozerwać i przestać o tym myśleć. Poszliście do parku, kupując po drodze żelki.

- No i jak tam, kochana? – zapytała twoja przyjaciółka gdy usiedliście na ławce.

-Bywało lepiej- powiedziałaś wymuszając uśmiech.

- Dawno nie wychodziliśmy w trójkę, coś się stało z *imię twojego byłego*? –spytała niczego nieświadoma.

- Wczoraj się rozstaliśmy – powiedziałaś łamiącym się głosem. Kang słysząc to zaczął się krztusić żelką.

- W porządku Kang?- spytałyście się go.

- Tak, jasne- powiedział przełykając.

- Ja się trzymasz? – zapytała twoja przyjaciółka skupiając uwagę  z powrotem na tobie.

-Musimy o tym rozmawiać? Dlatego chciałam z wami pójść, żeby przestać o tym myśleć.

- No jasne. Rozumiemy. –powiedział Kang – Może w takim razie zróbmy coś ciekawszego – zaproponował.

-Co na przykład? – spytała *imię przyjaciółki*.

-Na przykład chodźmy do jakiegoś klubu. Potańczymy. Co wy na to? – spytał zadowolony ze swojego pomysłu.

- Sama nie wiem…

-Kang, to genialny pomysł! – przerwała ci *imię przyjaciółki* - Nie daj się prosić. Chodź poznasz kogoś nowego.

-Taaa…- burknął Kang. Zdziwiło cię jego zachowanie i miałaś coś powiedzieć, ale *imię przyjaciółki* znów zaczęła mówić.

-To idziemy się przygotować na imprezkę! Pożyczę ci szałową sukienkę.

- Dobra to spotkamy się o szóstej – powiedział Kang- Do zobaczenia – ucałował was obie w policzki i poszedł do domu. Wy też ruszyłyście do domu *imię przyjaciółki*.

 *imię przyjaciółki* tak jak obiecała pożyczyła ci świetną sukienkę. Gotowe poszłyście spotkać się z Kang’iem.  Zobaczył was już z daleka  i pomachał do was.

- Ślicznie wyglądasz – powiedział do ciebie gdy stałyście już koło niego. – Ty też *imię przyjaciółki* - rzucił ze śmiechem, gdy ta posłała mu zdziwione spojrzenie.

-No to co idziemy? – spytałaś żeby przerwać tę dziwną atmosferę.

-Jasne, chodźmy.

 Weszliście do klubu. Nie zastanawiając się długo ruszyliście na parkiet i już po chwili tańczyliście w tłumie ludzi.

- Muszę już spadać- krzyknęła ci koło ucha *imię przyjaciółki*

- Jak to? Przecież nie ma nawet dziewiątej -  odkrzyknęłaś, bo muzyka grała bardzo głośno.

- Obiecałam mamie. Nie chce mieć problemów. On się tobą zajmie – wskazał na  Kang’a. Cmoknęła cię w policzek i ruszyła w stronę wyjścia.

-Gdzie ona idzie? – zapytał Kang widząc jak dziewczyna wychodzi.

-Musi już iść do domu- krzyknęłaś .

- Aha – odparł krótko, uśmiechnął się szeroko i złapał za cię rękę. Pociągnął cię na środek parkietu i zaczęliście tańczyć. Cieszyłaś się, że Kang z tobą został.

 Tańczyliście już długo, gdy usłyszałaś imię Kang’a za jego plecami. Chłopak odwrócił się do kogoś.

Był to twój były chłopak. Zła z takiego obrotu sprawy ruszyłaś do wyjścia. Ta sytuacja całkowicie popsuła ci humor. Gdy byłaś już na ulicy zobaczyłaś, że oboje wybiegli za tobą.

-Muszę z tobą porozmawiać- powiedział *imię byłego*.

-Ale ja nie chcę z tobą o niczym rozmawiać – powiedziałaś.

-No proszę, jedna, krótka rozmowa – prosił.

- Nie- powiedziałaś i ruszyłaś ulicą, ale *imię byłego* złapał cię za rękę i zatrzymał.

-Daj jej spokój- powiedział Kang i stanął pomiędzy tobą a chłopakiem.

-A ty co? Obrońca się znalazł? – krzyknął do niego *imię byłego* i zaczął go szarpać – Daj mi pogadać z moją dziewczyną!

- Z tego co wiem już nie jesteście razem. – powiedział Kang i odepchnął go na tyle mocno, że upadł – Zostaw ją.- odwrócił się do ciebie.

- Chodźmy do domu – powiedziałaś. Ruszyliście ulicą w ciszy. Cała się trzęsłaś z emocji.

-Zimno ci? – zapytał Kang.

-Nie, nie. To z nerwów. – uśmiechnęłaś się słabo. Chłopak nie zważając na twoje protesty ściągnął swoją marynarkę i zarzucił ci na plecy.

- Dziękuję za to- wskazałaś na ubranie- i za to co się stało przed klubem.

-Nie ma za co – uśmiechnął się i szedł dalej wpatrując się w buty.

-Kang? – popatrzyłaś na niego podejrzliwie.

-Tak?

-Co się z Tobą dzieje? Ostatnio dziwnie się zachowujesz.

-Wydaje ci się – powiedział nawet na ciebie nie patrząc.

-Aha.

Zatrzymał się. Ty także przystanęłaś nie wiedząc co zrobić. Patrzyłaś na niego i czekałaś na jego reakcje. Popatrzył na ciebie i podszedł blisko.

- Ja.. –powiedział dalej patrząc w ziemię – Ja..

Patrzyłaś w jego ciemne oczy i czekałaś aż dokończy, ale tego nie zrobił. Zamiast tego ujął twoją twarz w dłonie i czule cię pocałował. Gdy odsunął się patrzyłaś na niego szeroko otwartymi oczami. Spuścił wzrok.

-Przepraszam, ja nie powinienem był…- przytuliłaś go mocno.

- W porządku, Kang.- uniosłaś głowę i uśmiechnęłaś się do niego. Patrzyłaś mu w oczy. Tym razem to ty go pocałowałaś.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę –powiedział nie wypuszczając cię z objęć. Patrzyłaś na niego pytająco.

-Tak się bałem ci o tym powiedzieć. Poza tym byłaś z *imię byłego*, a mnie traktowałaś zawsze jak kolegę.

-Jak przyjaciela- poprawiłaś go – Jesteś moim najlepszym przyjacielem.

- Czyli nic się nie zmienia? Dalej jesteśmy tylko przyjaciółmi? – zapytał przerażony.

- Nie, jesteśmy parą – powiedziałaś  ze śmiechem i pocałowałaś go czule.